21 de maig 2022

AvinentesA - Rafa Fenoll

Rafa Fenoll, abans membre del grup Amalgama, és guitarrista d'El Perro Asirio, grup fundat per l'il·licità Elías Martínez (qui entrevistarem aviat). El grup compta amb molts temes rellevants com ara Tristana (dins de Mausoleo de Corazones) o Las Puertas de la Percepción (El Arte de nombrar Sucesores). El proper dissabte, dia 28 de maig, Rafa té una cita a La Cuna, al barri del Raval. Més endavant, AvinentesA portarà a terme una entrevista més contundent en què participarà també el fundador del grup, Elías.


Rafa, ens centrem en tu. En primer lloc, moltes gràcies pel teu temps. Hem resumit les dades sobre el grup i tu mateix perquè tota la informació necessària del grup es troba de manera més eixamplada a La Cátedra Pedro Ibarra i també en alguna entrevista que hem localitzat arreu d’internet. Per tant, anem directament al rovell de l’ou.



  1. Per començar: Rafa, Rafael Fenoll, Rafa Mookie...?

Y Rafa Amalgama, Rafa Academia, Rafa Photoshop, Justin Case… Depende de cuándo me hayas conocido y cómo me tengas en el móvil. Tengo que reconocer que hago demasiadas cosas y eso me da demasiados nombres, pero Rafa a secas es lo que realmente siempre he sido.


  1. Confessa’ns: t’assalten els nervis cada volta que t’enfrontes a un concert?

Siempre he sido bastante tranquilo para eso desde la primera vez que me subí a un escenario. ¿Ganas de empezar? Sí. ¿Preocupación por que todo salga lo mejor posible? También. ¿Nervios? Realmente no. He visto a compañeros de profesión pasándolo realmente mal antes de comenzar un concierto, pero a día de hoy eso aún no me ha pasado. Ahora por hablar seguro que me pasa pronto, maldito karma.



Cartell del concert del dia 28



  1. Quin motiu creus que t’impulsa a dedicar-te a la música? Parla’ns per damunt de la teua trajectòria com a artista.

La adoro desde que tengo uso de razón. Y no sólo para escucharla sino también para participar en el acto de hacerla posible. Es un lenguaje que he mamado desde pequeño y que por alguna razón siempre he entendido y he sabido como juguetear con él. Ni siquiera puedo decirte un momento concreto en el que decidiera dedicarme a esto, siempre estuvo ahí. Pero en la adolescencia empecé a juntarme con otras personas con mis mismos gustos e inquietudes y empezaron a surgir los proyectos. Alter Ego, Farton Men, Goody Men y finalmente Amalgama, en el que participé durante unos 15 años. Desde entonces no he dejado de estar involucrado de alguna forma en algún proyecto musical, creo que la vez que más tiempo pasé sin tocar la guitarra fueron dos meses y casi me da algo. Tras Amalgama vinieron Mookie Blaylock y El Perro Asirio, y comencé mi proyecto en solitario de versiones como Justin Case. A día de hoy sigo en El Perro, como Justin Case y en un nuevo proyecto que se llama Mookie Stardust, versionando temas de David Bowie. Soy músico, no lo puedo evitar ni aunque quisiera.



  1. Per continuar, una pregunta escandalosament àmplia: com defineixes la vostra música… o ajornem aquesta resposta perquè contesteu el grup sencer, tu inclòs, és clar?

Te diré lo que siempre digo cuando alguien me pregunta sobre el estilo musical del Perro. Lo que hacemos es Elías. Es su proyecto, su visión y su modo de ver la música. El resto de músicos de la banda apoyamos y le damos la forma final basándonos en nuestro bagaje propio y conociendo un poco como funciona el universo Elías. Yo especialmente le conozco de toda la vida y casi siempre lo veo venir por dónde quiere tirar. Compartimos muchos referentes básicos así que el proceso es bastante orgánico y natural. El resultado final bajo mi punto de vista es algo bastante personal y único, aunque las referencias musicales pueden ser muy claras.



  1. El perro asirio. El nom del grup és, sense dubte, cridaner, i ens remet inevitablement a Lorca. Per què el nom?

Aunque Elías te podría dar una respuesta más extensa que la mía surge esencialmente del amor por parte de él hacia la poesía, en general, y a Federico García Lorca, en particular. El Perro Asirio se crea como un proyecto donde aunar estas dos grandes pasiones e incluso musicando poemas directamente, como fue el caso del primero de ellos, poema de Lorca, Paisaje con dos tumbas y un Perro Asirio. Este poema musicado, presente en el primer disco de la banda, acabó dándole nombre al proyecto.


  1. El dia 28 se celebrarà un concert a La Cuna, al Raval. Què en podem avançar? Què hi trobarà el públic?

El concierto del día 28 es parte de mi proyecto Justin Case, donde versiono temas que me gustan mucho. Nunca tengo muy claro lo que voy a tocar en un concierto hasta que faltan un par de días o así, pero probablemente habrá temas de Pearl Jam, Bowie, Radiohead, Beatles y alguna que otra sorpresita si me da tiempo a prepararlas. En esencia esos conciertos soy yo diciéndole a la gente, ¡eh! Mira como mola este tema…


RAFA

  1. Consideres que el pirateig afecta la teua carrera, la beneficia o és indiferent?

A todas las personas que nos hemos dedicado a nivel profesional a la música nos ha afectado de alguna forma. Nos afectó mucho más hace unos años, cuando la industria se negaba a modificar su estructura pese a que las propias bandas les ofrecíamos modelos alternativos conscientes de que la piratería había venido para quedarse. Actualmente, estoy más desconectado de la industria porque con el Perro funcionamos a un nivel más de autogestión. Es cierto que la facilidad con la que alguien puede acceder a tu música hoy en día puede beneficiarte en cuestión de promoción. Pero ha llegado un momento en el que si pides dinero por tu trabajo musical hay gente que te mira como si fueras un tío que se cree más guay que los demás o algo así y, seamos serios, como no ganes algo de dinero al final vas a terminar abandonando el proyecto y bye bye a la música.


  1. I ara tres preguntes sobre llengua, som AvinentesA, és normal: En quin idioma cantes i en quin prefreixes fer-ho?

En el proyecto del Perro cantamos en castellano, que es el idioma en el que Elías escribe las letras. En el proyecto de Justin Case canto principalmente en inglés, porque la mayoría de los temas que me gustan son anglosajones. Pero también me he atrevido con el francés, el portugués y por supuesto el castellano. Pero mis principales influencias provienen de la música anglosajona lo cual hace que ocurra una cosa muy curiosa, cuando compongo un tema propio y empiezo a pensar en la letra, me sale en inglés. No puedo evitarlo.

  1. T'atreviràs amb un tema en valencià? O és molt demanar?

Cuando estaba en Farton Men hacíamos una versión del opening de Bola de Drac en su versión catalana. En el pasado le he hincado el diente a alguna canción en catalán, alguna de Lluis Llach o Serrat. Puede ser que algún día de estos caiga alguna.

  1. Hi ha alguna banda en català que escoltes sovint o no tan sovint però que t’agrade?

Hace unos años sí que estuve escuchando a bandas como Sopa de Cabra o Lax N’ Busto, aunque lo que más he escuchado son cantautores en catalán como los que he mencionado antes. Raimon también, que por alguna razón me hacía mucha gracia cuando era pequeñajo.

  1. Per acabar, et proposem un joc que es diu: “Rafa en dos minuts”. Sabem que t’atreveixes i no cal preguntar-t’ho.


  1. Un menjar:

Spaghetti Boloñesa como si no hubiera un mañana.


  1. Una pel·lícula:

El Padrino II, de Francis Ford Coppola.


  1. Un disc:

Grace, de Jeff Buckley.


  1. Isabel Pantoja o Rocío Jurado.

Estrellita Castro o Conchita Piquer mejor.


  1. Un poble

Granada.


  1. Un país:

La República Independiente de mi casa.


  1. Un record melangiós:

Los paseos con mi abuelo cuando era niño, mientras me contaba historias del pasado.


  1. Un somni:

Ser dueño de mi propio tiempo.


  1. Una persona:

Mis padres, son dos, pero me da igual.


  1. Gat o gos:

Mi perrita Leela. Fucking love her.


  1. Un videojoc:

Galaxian.


  1. Un quadre:

El sueño de la razón produce monstruos, de Francisco de Goya.


  1. Una novel·la:

Fundación, de Isaac Asimov. Historia y ciencia ficción mezclados, ou fucking yeah.


  1. Per descomptat, una cançó:

The End, de The Doors.


Un cop més, volem agrair-te el teu temps. Pensem que la música que feu diu més coses que molts treballs que es publiquen i que es fan populars. Us animem a seguir fent el que més us agrada i esperem que aviat podrem celebrar una altra entrevista més àmplia, si més no.

AvinentesA
    



Cap comentari:

Publica un comentari a l'entrada